تأثیر آینه درمانی بر توانایی مراقبت از خود در بیماران مبتلا به سکته مغزی

سابقه و هدف: سکته مغزی یکی از علل عمده از کارافتادگی و ناتوانی در مراقبت از خود است. بنابراین معرفی و توسعه روش های درمانی جدید به منظور ارتقاء و تسریع مرحله بهبودی بعد از حادثه مغزی، از لحاظ درمانی، اجتماعی و اقتصادی اهمیت زیادی دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آینه درمانی بر توانایی مراقبت از خود پس از سکته مغزی به انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی تعداد 50 نفر بیمار مبتلا به سکته مغزی در مدت 8 ماه به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل (25 نفر) و آینه درمانی (25 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله، آینه درمانی به مدت 30 دقیقه و در 20 جلسه به صورت روزانه یا روز در میان انجام شد، به این صورت که فرد حرکات دامنه حرکتی اندام فوقانی و تحتانی را توسط سمت سالم در مقابل آینه انجام داده و تنها تصویر آینه ای آن را مشاهده می نمود. هر دو گروه آینه درمانی و کنترل برنامه معمول توان بخشی (تحریک عصبی- عضلانی و حرکت درمانی) را دریافت می کردند. توانایی مراقبت از خود قبل از مداخله و پایان جلسات پنجم، دهم، پانزدهم و بیستم، با استفاده از ابزار بارتل مورد ارزیابی قرار گرفت. نمره مراقبت از خود در مراحل مختلف و در دو گروه، توسط آزمون تی و تحلیل واریانس با مقادیر تکراری مقایسه شدند. سایر آزمون های به کار رفته شامل من ویتنی، کای اسکوئر و آنالیز واریانس دوطرفه می باشد. یافته ها: دو گروه قبل از مداخله از نظر توانایی مراقبت از خود و متغیرهای مداخله گر تفاوت آماری معنی داری نداشتند. در پایان جلسه پنجم، دهم و پانزدهم بیماران از نظر توانایی مراقبت از خود تفاوت آماری معنی دار داشتند (05/0>p). اما در پایان جلسه بیستم بیماران در گروه آینه درمانی از نظر توانایی مراقبت از خود نسبت به گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری نداشتند (05/0p) ولی به صورت متقابل این دو تأثیری بر مراقبت از خود بیماران پس از سکته مغزی نداشته است (05/0